ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

(ยูทูบ) มุมมองพระพุทธศาสนาต่อจิตสำนึกและเอไอ (สร้างโดยปัญญาประดิษฐ์)



มุมมองพระพุทธศาสนาต่อจิตสำนึกและเอไอ (สร้างโดยปัญญาประดิษฐ์)

จิตสำนึกคืออะไร? และเราจะสามารถสร้างมันขึ้นมาในเครื่องจักรได้จริงหรือ?

ในวิดีโอนี้ เราจะสำรวจว่าปรัชญาโบราณจากโลกตะวันออกนำเสนอแนวคิดใหม่ที่น่าสนใจเกี่ยวกับคำถามที่ลึกซึ้งเหล่านี้ได้อย่างไร เราจะเจาะลึกเข้าไปในปรัชญาพุทธในยุคแรกเริ่ม ซึ่งท้าทายแนวคิดแบบตะวันตกที่เชื่อใน "จิตวิญญาณ" หรือ "ตัวตน" ที่ถาวร แทนที่จะเป็นเช่นนั้น พระพุทธศาสนาได้นำเสนอจิตสำนึกในฐานะกระบวนการที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ไม่ใช่สิ่งที่มีตัวตนมั่นคง

คุณจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับ ขันธ์ 5 (skandhas) และแนวคิดของ วิญญาณ ซึ่งอธิบายว่าจิตสำนึกเป็นความสามารถที่เกิดขึ้นและดับไปตามเงื่อนไขต่างๆ มุมมองนี้เป็นจุดกึ่งกลางที่น่าสนใจ มันหลีกเลี่ยงแนวคิดที่แยกจิตออกจากกาย (ทวิภาวะ) แต่ก็ไม่ได้ลดทอนจิตสำนึกให้เป็นเพียงผลพลอยได้จากกระบวนการทางกายภาพของสมอง (วัตถุนิยมแบบลดทอน)

ภูมิปัญญาโบราณนี้มีนัยสำคัญอย่างยิ่งต่อการถกเถียงในปัจจุบันเกี่ยวกับ ปัญญาประดิษฐ์ และ ปัญหาจิต-กาย หากจิตสำนึกไม่ใช่สิ่งถาวร นั่นหมายความว่าอย่างไรต่ออนาคตของ AI? มาร่วมกันเปิดมุมมองใหม่ในหนึ่งในความลึกลับที่ลึกซึ้งที่สุดของชีวิตไปพร้อมกันค่ะ

#พระพุทธศาสนา #จิตสำนึก #AI #ปัญญาประดิษฐ์ #ปรัชญา #ปัญหาจิตกาย #การทำสมาธิ #วิญญาณ #ขันธ์5 #สติ #ปรัชญาตะวันออก #วิทยาศาสตร์การรู้คิด #จิตวิญญาณ #วิทยาศาสตร์ #จิตวิทยา


ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ทำลายความเข้าใจผิดเกี่ยวกับพุทธศาสนาใน 8 นาที (YouTube)

หลักคำสอนทางพุทธศาสนา 5 ประการที่มักเข้าใจผิด 1. ทุกข์: ไม่ใช่แค่ "ความทุกข์ทรมาน" คำว่า ทุกข์ มักถูกแปลว่า "ความทุกข์ทรมาน" ทำให้หลายคนเข้าใจผิดว่าพุทธศาสนาเป็นศาสนาที่มองโลกในแง่ร้าย แต่ความหมายที่ถูกต้องคือ "ความไม่น่าพอใจ" หรือ "ความไม่สบายใจ" พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนว่าชีวิตมีแต่ความทุกข์ แต่สอนว่าสรรพสิ่งทั้งปวงล้วนไม่เที่ยงแท้ และความไม่เที่ยงแท้นี้เองที่ทำให้ไม่มีความสุขที่ยั่งยืน การทำความเข้าใจเรื่องนี้เป็นกุญแจสำคัญสู่การเข้าใจอริยสัจ 4 2. สุญญตา: ไม่ใช่ "ความว่างเปล่า" หลักธรรมเรื่อง สุญญตา (sˊuˉnyataˉ) มักถูกเข้าใจผิดว่าเป็นแนวคิดแบบสุญนิยมที่เชื่อว่าไม่มีสิ่งใดดำรงอยู่จริง แต่ในความเป็นจริงแล้ว สุญญตาหมายถึงการที่สรรพสิ่งทั้งหลายไม่มีแก่นสารที่คงที่และเป็นอิสระ ทุกสิ่งล้วนดำรงอยู่ด้วยการอาศัยซึ่งกันและกัน ยกตัวอย่างเช่น เก้าอี้ไม่ได้มีอยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง แต่เกิดจากการรวมกันของชิ้นส่วนต่างๆ (ไม้ , ตะปู) และจากความคิดของเราที่กำหนดว่ามันคือ "เก้าอี้" นี่ไม่ใช่การปฏิเสธการมีอยู่จริง แต่เป็นกา...

พระพุทธศาสนาในยุคแรกกับการแก้ปัญหาวิกฤตของมนุษยชาติ (สร้างโดยปัญญาประดิษฐ์)

พระพุทธศาสนาในยุคแรก ซึ่งถูกรวบรวมไว้ในพระไตรปิฎกภาษาบาลี ได้นำเสนอแนวทางเพื่อทำความเข้าใจและแก้ไขสาเหตุพื้นฐานของความทุกข์ของมนุษย์ แม้จะไม่ได้ให้ "ความช่วยเหลือในทางปฏิบัติ" ในความหมายที่ทันสมัยของการแก้ไขปัญหาอย่างรวดเร็ว แต่คำสอนของพระพุทธองค์ได้นำเสนอแนวทางเชิงจิตวิทยาและปรัชญาที่ลึกซึ้งต่อปัญหาที่เป็นสากลของมนุษย์ นี่คือประเด็นสำคัญ 10 ประการของมนุษยชาติที่คำสอนทางพุทธศาสนาในยุคแรกได้กล่าวถึง: 1. ความทุกข์ ( Dukkha) แก่นแท้ของพระพุทธศาสนาในยุคแรกคือ อริยสัจข้อแรก: ชีวิตถูกกำหนดโดย ทุกข์ ซึ่งมักจะแปลว่า ความทุกข์ ความไม่พอใจ หรือความไม่สงบ นี่ไม่ใช่เพียงความเจ็บปวดทางกาย แต่เป็นความเครียดที่เกิดขึ้นจากความไม่เที่ยงแท้ คำสอนให้แนวทางในการทำความเข้าใจและยุติความทุกข์นี้ในที่สุด โดยการแก้ไขที่ต้นเหตุของมัน ไม่ใช่การหลีกเลี่ยง 2. ความอยากและกิเลส (ตัณหา) อริยสัจข้อที่สองระบุว่า ตัณหา หรือความอยาก คือสาเหตุของความทุกข์ ซึ่งรวมถึงความอยากในกามารมณ์ ความอยากมีอยากเป็น และความไม่อยากมีไม่อยากเป็น (ความรังเกียจ) คำสอนของพระพุทธองค์เสนอว่าการปล่อยวางจากกิเลสเหล่านี...

เบญจศีลเป็นบาทฐาน: หนทางสู่สมถะและวิปัสสนาในพระพุทธศาสนา (สร้างโดยเอไอ)

ในพระพุทธศาสนา เบญจศีล หรือศีล 5 มิใช่เพียงแค่ข้อปฏิบัติทางจริยธรรมที่ทำให้สังคมสงบสุขเท่านั้น แต่ยังเป็นบาทฐานอันมั่นคงและจำเป็นยิ่งสำหรับการเจริญ สมถะ ( การฝึกจิตให้สงบ) และ วิปัสสนา ( การฝึกปัญญาให้เห็นแจ้ง) การปฏิบัติศีลอย่างเคร่งครัดจึงเป็นดั่งรากฐานที่ช่วยให้การภาวนาเจริญก้าวหน้าได้อย่างมีประสิทธิภาพและปลอดภัย ตามที่ปรากฏในพระไตรปิฎกบาลี 1. ความสำคัญของศีลในฐานะรากฐานแห่งการภาวนา พระพุทธองค์ทรงสอนอยู่เสมอว่า " ศีลเป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์" การรักษาศีลให้บริสุทธิ์เป็นประการแรกก่อนการเจริญสมาธิและปัญญา เพราะจิตที่ยังไม่ได้รับการขัดเกลาจากกิเลสเบื้องต้น (เช่น ความโกรธ ความโลภ และความหลง) ย่อมไม่อาจสงบตั้งมั่นได้ ศีลเปรียบเสมือนการกำจัดอุปสรรคภายนอกที่จะรบกวนการภาวนา เช่น: ปาณาติปาตา เวรมณี (งดเว้นจากการฆ่าสัตว์): การงดเว้นจากความรุนแรงทำให้จิตเป็นสุข ปราศจากความพยาบาทและเวรภัย จิตจึงไม่ฟุ้งซ่านด้วยความกลัวหรือความรู้สึกผิด อทินนาทานา เวรมณี (งดเว้นจากการลักทรัพย์): การไม่เบียดเบียนผู้อื่นด้วยการขโมยทำให้จิตปลอดโปร่งจากความโลภ ...