ธรรมะ พร เมตตา

พระพุทธศาสนาในยุคแรก ซึ่งถูกรวบรวมไว้ในพระไตรปิฎกภาษาบาลี ได้นำเสนอแนวทางเพื่อทำความเข้าใจและแก้ไขสาเหตุพื้นฐานของความทุกข์ของมนุษย์ แม้จะไม่ได้ให้ "ความช่วยเหลือในทางปฏิบัติ" ในความหมายที่ทันสมัยของการแก้ไขปัญหาอย่างรวดเร็ว แต่คำสอนของพระพุทธองค์ได้นำเสนอแนวทางเชิงจิตวิทยาและปรัชญาที่ลึกซึ้งต่อปัญหาที่เป็นสากลของมนุษย์ นี่คือประเด็นสำคัญ 10 ประการของมนุษยชาติที่คำสอนทางพุทธศาสนาในยุคแรกได้กล่าวถึง: 1. ความทุกข์ ( Dukkha) แก่นแท้ของพระพุทธศาสนาในยุคแรกคือ อริยสัจข้อแรก: ชีวิตถูกกำหนดโดย ทุกข์ ซึ่งมักจะแปลว่า ความทุกข์ ความไม่พอใจ หรือความไม่สงบ นี่ไม่ใช่เพียงความเจ็บปวดทางกาย แต่เป็นความเครียดที่เกิดขึ้นจากความไม่เที่ยงแท้ คำสอนให้แนวทางในการทำความเข้าใจและยุติความทุกข์นี้ในที่สุด โดยการแก้ไขที่ต้นเหตุของมัน ไม่ใช่การหลีกเลี่ยง 2. ความอยากและกิเลส (ตัณหา) อริยสัจข้อที่สองระบุว่า ตัณหา หรือความอยาก คือสาเหตุของความทุกข์ ซึ่งรวมถึงความอยากในกามารมณ์ ความอยากมีอยากเป็น และความไม่อยากมีไม่อยากเป็น (ความรังเกียจ) คำสอนของพระพุทธองค์เสนอว่าการปล่อยวางจากกิเลสเหล่านี...

ในพระพุทธศาสนา เบญจศีล หรือศีล 5 มิใช่เพียงแค่ข้อปฏิบัติทางจริยธรรมที่ทำให้สังคมสงบสุขเท่านั้น แต่ยังเป็นบาทฐานอันมั่นคงและจำเป็นยิ่งสำหรับการเจริญ สมถะ ( การฝึกจิตให้สงบ) และ วิปัสสนา ( การฝึกปัญญาให้เห็นแจ้ง) การปฏิบัติศีลอย่างเคร่งครัดจึงเป็นดั่งรากฐานที่ช่วยให้การภาวนาเจริญก้าวหน้าได้อย่างมีประสิทธิภาพและปลอดภัย ตามที่ปรากฏในพระไตรปิฎกบาลี 1. ความสำคัญของศีลในฐานะรากฐานแห่งการภาวนา พระพุทธองค์ทรงสอนอยู่เสมอว่า " ศีลเป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์" การรักษาศีลให้บริสุทธิ์เป็นประการแรกก่อนการเจริญสมาธิและปัญญา เพราะจิตที่ยังไม่ได้รับการขัดเกลาจากกิเลสเบื้องต้น (เช่น ความโกรธ ความโลภ และความหลง) ย่อมไม่อาจสงบตั้งมั่นได้ ศีลเปรียบเสมือนการกำจัดอุปสรรคภายนอกที่จะรบกวนการภาวนา เช่น: ปาณาติปาตา เวรมณี (งดเว้นจากการฆ่าสัตว์): การงดเว้นจากความรุนแรงทำให้จิตเป็นสุข ปราศจากความพยาบาทและเวรภัย จิตจึงไม่ฟุ้งซ่านด้วยความกลัวหรือความรู้สึกผิด อทินนาทานา เวรมณี (งดเว้นจากการลักทรัพย์): การไม่เบียดเบียนผู้อื่นด้วยการขโมยทำให้จิตปลอดโปร่งจากความโลภ ...

หลักคำสอนทางพุทธศาสนา 5 ประการที่มักเข้าใจผิด 1. ทุกข์: ไม่ใช่แค่ "ความทุกข์ทรมาน" คำว่า ทุกข์ มักถูกแปลว่า "ความทุกข์ทรมาน" ทำให้หลายคนเข้าใจผิดว่าพุทธศาสนาเป็นศาสนาที่มองโลกในแง่ร้าย แต่ความหมายที่ถูกต้องคือ "ความไม่น่าพอใจ" หรือ "ความไม่สบายใจ" พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนว่าชีวิตมีแต่ความทุกข์ แต่สอนว่าสรรพสิ่งทั้งปวงล้วนไม่เที่ยงแท้ และความไม่เที่ยงแท้นี้เองที่ทำให้ไม่มีความสุขที่ยั่งยืน การทำความเข้าใจเรื่องนี้เป็นกุญแจสำคัญสู่การเข้าใจอริยสัจ 4 2. สุญญตา: ไม่ใช่ "ความว่างเปล่า" หลักธรรมเรื่อง สุญญตา (sˊuˉnyataˉ) มักถูกเข้าใจผิดว่าเป็นแนวคิดแบบสุญนิยมที่เชื่อว่าไม่มีสิ่งใดดำรงอยู่จริง แต่ในความเป็นจริงแล้ว สุญญตาหมายถึงการที่สรรพสิ่งทั้งหลายไม่มีแก่นสารที่คงที่และเป็นอิสระ ทุกสิ่งล้วนดำรงอยู่ด้วยการอาศัยซึ่งกันและกัน ยกตัวอย่างเช่น เก้าอี้ไม่ได้มีอยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง แต่เกิดจากการรวมกันของชิ้นส่วนต่างๆ (ไม้ , ตะปู) และจากความคิดของเราที่กำหนดว่ามันคือ "เก้าอี้" นี่ไม่ใช่การปฏิเสธการมีอยู่จริง แต่เป็นกา...

ในคำสอนของพระพุทธศาสนาในยุคต้น คุณธรรมสำหรับกลุ่ม LGBTQ2+ สามารถทำความเข้าใจได้ผ่านหลักการสำคัญบางประการที่มุ่งเน้นที่เจตนาและศักยภาพของแต่ละบุคคลมากกว่าตัวตน 1.  เน้นที่เจตนา ไม่ใช่ตัวตน: สำหรับฆราวาส หลักจริยธรรมหลักคือศีลข้อที่สาม ซึ่งห้าม "ประพฤติผิดในกาม" ในพระไตรปิฎกยุคต้นไม่ได้ระบุความสัมพันธ์แบบเพศเดียวกันว่าเป็นความผิดโดยเฉพาะ แต่เน้นที่ คุณภาพ ของการกระทำว่าเป็นการกระทำที่ยินยอมพร้อมใจ , เป็นความรัก , และไม่ได้ก่อให้เกิดอันตรายหรือทำลายความไว้วางใจ ความสัมพันธ์ที่มุ่งมั่นและไม่เป็นอันตรายในเพศเดียวกันจึงไม่ถูกตำหนิโดยทั่วไป 2.  เส้นทางสู่การตรัสรู้ที่เป็นสากล: หลักการพื้นฐานของพระพุทธศาสนาในยุคต้นคือเส้นทางสู่การหลุดพ้นจากความทุกข์เปิดกว้างสำหรับสรรพสัตว์ทั้งปวง โดยไม่คำนึงถึงเพศ , สถานะทางสังคม หรือรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขา การมุ่งเน้นอยู่ที่จิตใจและการกระทำของแต่ละบุคคล ไม่ใช่ลักษณะภายนอกของพวกเขา 3. ความแตกต่างระหว่างชีวิตฆราวาสกับชีวิตพระ: ในขณะที่ผู้ติดตามที่เป็นฆราวาสไม่ถูกห้ามจากความสัมพันธ์แบบเพศเดียวกัน แ...

ในคำสอนของพระพุทธศาสนาในยุคต้น คุณธรรมสำหรับกลุ่ม LGBTQ2+ สามารถทำความเข้าใจได้ผ่านหลักการสำคัญบางประการที่มุ่งเน้น ที่เจตนาและศักยภาพของแต่ละบุคคล มาก กว่าตัวตน เน้นที่เจตนา ไม่ใช่ตัวตน: สำหรับฆราวาส หลักจริยธรรมหลักคือศีลข้อที่สาม ซึ่งห้าม "ประพฤติผิดในกาม" ในพระไตรปิฎกยุคต้นไม่ได้ระบุความสัมพันธ์แบบเพศเดียวกันว่าเป็นความผิดโดยเฉพาะ แต่เน้นที่ คุณภาพ ของการกระทำว่าเป็นการกระทำที่ยินยอมพร้อมใจ , เป็นความรัก , และไม่ได้ก่อให้เกิดอันตรายหรือทำลายความไว้วางใจ ความสัมพันธ์ที่มุ่งมั่นและไม่เป็นอันตรายในเพศเดียวกันจึงไม่ถูกตำหนิโดยทั่วไป เส้นทางสู่การตรัสรู้ที่เป็นสากล: หลักการพื้นฐานของพระพุทธศาสนาในยุคต้นคือเส้นทางสู่การหลุดพ้นจากความทุกข์เปิดกว้างสำหรับสรรพสัตว์ทั้งปวง โดยไม่คำนึงถึงเพศ , สถานะทางสังคม หรือรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขา การมุ่งเน้นอยู่ที่จิตใจและการกระทำของแต่ละบุคคล ไม่ใช่ลักษณะภายนอกของพวกเขา ความแตกต่างระหว่างชีวิตฆราวาสกับชีวิตพระ: ในขณะที่ผู้ติดตามที่เป็นฆราวาสไม่ถูกห้ามจากความสัมพันธ์แบบเพศเดียวกัน แต่กฎ...

มุมมองพระพุทธศาสนาต่อจิตสำนึกและเอไอ (สร้างโดยปัญญาประดิษฐ์) จิตสำนึกคืออะไร ? และเราจะสามารถสร้างมันขึ้นมาในเครื่องจักรได้จริงหรือ ? ในวิดีโอนี้ เราจะสำรวจว่าปรัชญาโบราณจากโลกตะวันออกนำเสนอแนวคิดใหม่ที่น่าสนใจเกี่ยวกับคำถามที่ลึกซึ้งเหล่านี้ได้อย่างไร เราจะเจาะลึกเข้าไปในปรัชญาพุทธในยุคแรกเริ่ม ซึ่งท้าทายแนวคิดแบบตะวันตกที่เชื่อใน "จิตวิญญาณ" หรือ "ตัวตน" ที่ถาวร แทนที่จะเป็นเช่นนั้น พระพุทธศาสนาได้นำเสนอจิตสำนึกในฐานะกระบวนการที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ไม่ใช่สิ่งที่มีตัวตนมั่นคง คุณจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับ ขันธ์ 5 ( skandhas ) และแนวคิดของ วิญญาณ ซึ่งอธิบายว่าจิตสำนึกเป็นความสามารถที่เกิดขึ้นและดับไปตามเงื่อนไขต่างๆ มุมมองนี้เป็นจุดกึ่งกลางที่น่าสนใจ มันหลีกเลี่ยงแนวคิดที่แยกจิตออกจากกาย (ทวิภาวะ) แต่ก็ไม่ได้ลดทอนจิตสำนึกให้เป็นเพียงผลพลอยได้จากกระบวนการทางกายภาพของสมอง (วัตถุนิยมแบบลดทอน) ภูมิปัญญาโบราณนี้มีนัยสำคัญอย่างยิ่งต่อการถกเถียงในปัจจุบันเกี่ยวกับ ปัญญาประดิษฐ์ และ ปัญหาจิต-กาย หากจิตสำนึกไม่ใช่สิ่งถาวร นั่นหมายความว่าอย่างไรต่ออนาคตของ AI? มาร...

ในยุคที่ปัญญาประดิษฐ์ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว เราพบว่าตัวเองกำลังตั้งคำถามที่เก่าแก่ที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษย์: จิตสำนึกคืออะไร? จิตเป็นเพียงผลผลิตของสมองหรือมีอะไรมากกว่านั้น ? ในขณะที่นักวิทยาศาสตร์และนักปรัชญาในโลกตะวันตกยังคงต่อสู้กับปัญหาเหล่านี้ เราสามารถพบแหล่งข้อมูลเชิงลึกที่น่าประหลาดใจได้จากปรัชญาโบราณจากโลกตะวันออก นั่นคือแนวคิดทางพระพุทธศาสนาในยุคแรกเริ่ม พวกเราหลายคนเชื่อว่าเรามีตัวตนที่ถาวรและไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งก็คือ "จิต" หรือ "วิญญาณ" ที่สถิตอยู่ในตัวเรา อย่างไรก็ตาม ปรัชญาพุทธในยุคแรกเริ่มได้ท้าทายแนวคิดนี้อย่างรุนแรง มันแบ่งสิ่งที่เราคิดว่าเป็นตัวตนออกเป็นองค์ประกอบชั่วคราวห้าส่วนที่เรียกว่า ขันธ์ 5 ( skandhas ) ได้แก่ รูป (ร่างกาย) , เวทนา (ความรู้สึก) , สัญญา (การรับรู้) , สังขาร (ความคิดและเจตนา) และวิญญาณ (จิตสำนึก) แนวคิดหลักคือ "ตัวตน" ไม่ใช่สิ่งที่เป็นหนึ่งเดียวและมั่นคง แต่เป็นกระบวนการที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เช่นเดียวกับแม่น้ำที่ไหลไม่หยุด นี่คือจุดที่แนวคิดของ วิญญาณ — หรือจิตสำนึก—มีความน่าสนใจเป็นพิเศษ แทนที่จะมองจิตสำนึกว่าเ...

ตามธรรมชาติแล้ว การสืบพันธุ์และความสุขทางเพศไม่ใช่เรื่องผิดปกติ ทั้งในมนุษย์และสัตว์ แต่สำหรับมนุษย์แล้ว อย่างน้อยก็มีกฎเกณฑ์บางอย่างที่ควบคุมเพื่อให้เกิดความปกติและมีศีลธรรม เช่น เบญจศีล (หลักคำสอน 5 ประการ) เพื่อควบคุมพฤติกรรมทางกายและวาจา ศีลข้อที่ 3 คือ เจตนาที่จะละเว้นจากการประพฤติผิดในกาม ศีลข้อที่ 3 ที่เรียกว่า กาเมสุ มิจฺฉาจารา เวรมณี หรือ "การงดเว้นจากการประพฤติผิดในกาม" เป็นหลักศีลธรรมพื้นฐานในพระพุทธศาสนาสำหรับคฤหัสถ์ การฝึกฝนศีลข้อนี้ได้มีการกล่าวถึงในพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี คัมภีร์อรรถกถา และคัมภีร์วิสุทธิมรรค ซึ่งแต่ละคัมภีร์ก็ให้รายละเอียดและเน้นย้ำที่แตกต่างกัน ในพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี พระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี ซึ่งเป็นคัมภีร์หลักของพระพุทธศาสนาเถรวาท ได้กำหนดให้ศีลข้อที่ 3 เป็นหลักการฝึกฝนขั้นพื้นฐานสำหรับคฤหัสถ์ ตัวบทศีลเอง: แก่นของศีลข้อนี้คือความตั้งใจที่จะละเว้นจากการประพฤติผิดในกาม เป็นหนึ่งใน เบญจศีล (ศีล 5) ที่ชาวพุทธผู้เป็นคฤหัสถ์รับไว้เป็นรูปแบบของการฝึกฝนทางศีลธรรม เหตุผล: คัมภีร์เชื่อมโยงการรักษาศีลเข้ากับหลักการของ อหิงสา (การ...

คุณเคยหยุดคิดบ้างไหมว่าตัวคุณจริงๆ แล้วคือใคร ? พวกเราหลายคนเชื่อโดยสัญชาตญาณว่ามีแก่นแท้ "ตัวตน" ที่ไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งดำรงอยู่ตั้งแต่เกิดจนตาย เป็นจิตวิญญาณหรือตัวตนที่สำคัญที่รวบรวมความทรงจำ บุคลิก และประสบการณ์ทั้งหมดไว้ด้วยกัน แต่ถ้าสิ่งนี้ไม่เป็นความจริงล่ะ ? ปรัชญาทางพุทธศาสนาเรื่อง อนัตตา หรือ "ไร้ตัวตน" นำเสนอทางเลือกที่ลึกซึ้งและปลดปล่อย แทนที่จะเป็นแก่นสารที่มั่นคงและถาวร อนัตตาเสนอว่าบุคคลหนึ่งคือกระแสของปรากฏการณ์ที่เชื่อมโยงกันอย่างพลวัตและไม่คงที่ นี่ไม่ใช่ทัศนคติที่มืดมนหรือเชื่อในความว่างเปล่า แต่เป็นการเชื้อเชิญให้เข้าใจตัวตนอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น คำสอนในพุทธศาสนาช่วงแรกชี้ให้เห็นว่าสิ่งที่เราเรียกว่า "ตัวตน" แท้จริงแล้วคือการรวมกันขององค์ประกอบที่พึ่งพาอาศัยกันห้าอย่าง ซึ่งรู้จักกันในชื่อ ขันธ์ 5 ได้แก่ รูป (ร่างกายของเรา) , เวทนา (ความรู้สึก) , สัญญา (การรับรู้) , สังขาร (ความคิด , นิสัย , เจตนา) และวิญญาณ (การรับรู้) ขันธ์แต่ละอย่างอยู่ในสภาวะที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ปรากฏและดับไปในแต่ละขณะ เช่นเดียวกับแม่น้ำที่ไม่เคยเหมือนเดิมในแต่ล...

จะเกิดอะไรขึ้นหากความลับในการรับมือกับปัญหาจริยธรรมที่ซับซ้อนในยุคใหม่และการค้นหาความสุขที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ในหนังสือพัฒนาตัวเองเล่มใหม่ แต่เป็นกรอบความคิดเชิงปรัชญาที่มีมากว่า 2,500 ปี? อริยสัจ 4 ของพระพุทธศาสนานำเสนอระบบที่ลึกซึ้งและนำไปปฏิบัติได้จริงสำหรับการใช้ชีวิตอย่างมีคุณธรรมและความรุ่งเรือง อริยสัจ 4 ซึ่งเป็นรากฐานของแนวคิดทางพุทธศาสนา เป็นมากกว่าชุดคำสอนทางศาสนา พวกเขานำเสนอระบบจริยธรรมที่ลึกซึ้งและนำไปปฏิบัติได้จริงซึ่งมีความเกี่ยวข้องอย่างยิ่งกับชีวิตของเราในปัจจุบัน อริยสัจ 4 ไม่ได้เริ่มต้นด้วยบัญญัติจากสวรรค์ แต่ด้วยการสังเกตความเป็นจริงอย่างเรียบง่ายและซื่อตรงว่า ทุกข์ ( dukkha ) มีอยู่ในชีวิต ทุกข์ในที่นี้ไม่ใช่เพียงความเจ็บปวดทางกาย แต่ยังรวมถึงความไม่พอใจที่แฝงอยู่และความไม่สบายใจที่เกิดจากความไม่เที่ยงของสรรพสิ่ง จากนั้น อริยสัจ 4 ได้ชี้ให้เห็นถึงสาเหตุของทุกข์ (ตัณหาและความยึดติด), เสนอแนวทางในการดับทุกข์, และที่สำคัญที่สุดคือมอบเส้นทางที่ชัดเจนและเป็นรูปธรรมเพื่อบรรลุเป้าหมายนี้ นี่ไม่ใช่ปรัชญานามธรรม แต่เป็นคู่มือที่อิงจากประสบการณ์เพื่อการใช้ชีวิตที่ดีขึ้นและมีจ...